Donate to Vafa

 نکته مهم: اگر خارج از آمریکا هستید به هنگام پرداخت، گزینه 

Not in the US 

را انتخاب کنید تا بتوانید آدرس مربوط به کردیت کارتتان را وارد کنید.

واقعیت قضیه این است که من به خاطر خودم می‌دوم. از دویدن لذت می‌برم. نه اینکه فقط روحیه‌ام بهتر بشود یا جلوی چاق شدنم را بگیرد، بلکه همان دقایقی که می‌دوم برایم لحظات لذبخشی است. در حدی که اگر هوا خوب باشد و تحت فشار تمرین نباشم، کیلومترهای آخر را آرامتر می‌دوم تا دویدنم دیرتر تمام شود!

اما این وضعیت امروز است. از اول اینطور نبود. اوایل دویدن برایم کار دشواری بود. برای اولین بار که از خانه زدم بیرون تا بدوم، نتوانستم حتی ۲ کیلومتر بدوم. خسته شدم. به نفس نفس افتادم. اصلا بلد نبودم بدوم! نه کفش مناسب داشتم. نه مسیر درستی انتخاب کرده بودم. نه حتی سرعتم مناسب بود.

به مرور این وضعیت تغییر کرد. خیلی آرام، فاصله‌های دویدنم طولانی‌تر شد. تا اینکه موفق شدم ۵ کیلومتر بدوم. برای مدتی هفته‌ای دو بار ۵ کیلومتر می‌دویدم. یک روز تصمیم گرفتم که مرز ۵ کیلومتر را رد کنم. به خودم فشار آوردم و ۷ کیلومتر دویدم. آنقدر خسته شدم که دو هفته به خودم استراحت دادم. بماند که احساس قهرمانی المپیک هم داشتم.

آن روزها چندان از دویدن لذت نمی‌بردم. تلاش چندانی هم نمی‌کردم. تا اینکه سگم، وایکیکی در ابتدای سال ۲۰۱۷ درگذشت. تحمل مرگ وایکیکی آسان نبود. دویدن، به خلوت ویژه‌ای تبدیل شد برای تحمل این اتفاق دردآور. به یاد او می‌دویدم. و تلاش می‌کردم تا نبودش را تحمل کنم.

مدتی بعد از مرگ وایکیکی برای نخستین بار در نیمه‌ماراتن پراگ (یک رقابت ۲۱ کیلومتری) شرکت کردم و با دشواری تا پایان مسابقه دویدم. در پایان مسابقه، از خستگی نمی‌توانستم قدم از قدم بردارم. یکماهی از مرگ وایکیکی گذشته بود و یاد و هیجان پایان آن مسابقه دشوار حسابی احساساتی‌ام کرده بود. همان لحظه تصمیم گرفتم که یاد وایکیکی را به کارهای خوب بیشتری پیوند بزنم. با دویدن. و کمک به پناهگاه سگهای بی‌پناه.

پناهگاه وفا، عملا همراه مناسب فرین و من بود برای این کار. به یاد وایکیکی به این پناهگاه کمک کردیم و آنها هم به بهترین شکل از این کمکها استفاده کردند. نتیجه فوق العاده بود. این تجربه عالی موجب شد تا تصمیم بگیرم به قصد جمع‌آوری کمک برای این پناهگاه در ماراتن برلین شرکت کنم. و از همان روزها تمرین را شروع کردم.

حالا که این متن را می‌نویسم، تنها ۲۰ روز تا ماراتن برلین مانده. از امروز کمپین جمع‌آوری کمک به پناهگاه وفا را آغاز می‌کنم. در لینکی که می‌گذارم ساکنین خارج از کشور میتوانند به پناهگاه وفا کمک کنند. در داخل ایران هم از طریق وب سایت وفا می‌توانید راههای کمک کردن به آنها را پیدا کنید.

در این مدت درباره دو موضوع مطالب مختصری در توییتر و فیس‌بوک و تلگرام منتشر می‌کنم: دویدن و نگهداری از سگ. اگر سوالی هم داشته باشید برایم بفرستید. حتما پاسخ خواهم داد. وفا و دیگر پناهگاههای حیوانات، بدون کمکهای مالی ما سرپا نمی‌مانند. و همین کمکها، هر قدر اندک، آیینه مسئولیت‌پذیری مدنی ما هستند؛ تلاش همه جانبه‌ای برای ساختن دنیایی بهتر برای خودمان و حیوانات اطرافمان.

راههای کمک به وفا در داخل ایران: 

http://vafashelter.com/fa/کمک-مالی-به-پناهگاه-وفا/

درباره وایکیکی:

https://www.facebook.com/kayvan.hosseini/posts/10156048434128540?__tn__=K-R